Niech dzisiejszy post będzie pierwszym odcinkiem cyklu poradnikowego o fotografii.  Prośby, o to by zacząć taki temat, dostawałam już dawno od osób, które lubią zdjęcia bardziej niż przeciętny Kowalski. Dla nich więc piszę, ale nie tylko. Myślę o wszystkich, posiadaczach komórek w kieszeni – wiadomo, dziś każda komórka robi zdjęcia. Ba! Są to zdjęcia o dużej rozdzielczości, a robi się je przyciskając jeden guzik. Dzisiejszy temat jest dla każdego, kto przyciska  guzik z zamiarem zrobienia zdjęcia. Dla przyciskających spust migawki 😉  posiadaczy aparatów z wymienną optyką, dzisiejszy post jest tak samo istotny.

Mam grupę zdjęć, które nazywam sobie „zza winkla”. Zauważyłam, że osoby wyjątkowo dobrze na nich wyglądają. Pisząc „zza winkla” mam na myśli, kiedy portretowana osoba jest oparta o ścianę, drzewo, kiedy ma obok siebie jakąś podporę, coś, za czym,  w każdej chwili może się schować. Daje to jej poczucie bezpieczeństwa. Dlatego tak odważnie może spojrzeć w obiektyw (zdjęcie niżej). Jest jeszcze wiele sposobów by uzyskać tą swobodę od naszego modela. Trochę z przymrużeniem oka  napiszę, że moja Majka trzymając blendę, puściła kiedyś bąka przy dziewczynie, której robiłam zdjęcia – miałam dużo czasu na doskonałe roześmiane zdjęcia, ale  metoda ryzykowna, dlatego na początek skoncentrujcie się na tym, co napisałam wyżej 😀