Jestem telefoniczno-elektronicznym ignorantem, w ogóle mnie nie obchodzą nowe modele telefonów, ajfonów i innych aj, hjułaj i co tam mi się jeszcze o uszy obiło z nazw. Inaczej Maja, moja nastoletnia córka, która woli salony z telefonami od tych, które wolę ją.
Czasem z nią wchodzę i patrzę w te sprzęty jak sroka w gnat. I chyba mnie złapała 😀
Posiadanie najnowszego modelu iPhone X mnie nie fascynuje, ale muszę przyznać Steve Jobs tak. To był ciekawy człowiek, skomplikowany.
Lechu wrócił i obdarował nas prezentami- nic wielkiego, raczej drobnostki, ale bardzo cieszą, bo nas cieszą małe rzeczy, taka to wrodzona skromność 😉
Ja dostałam świeżutkie miesięczniki dla kobiet, na grudzień, kilka i każdy gruby – z 200 stron. Nie spotkałam jeszcze na polskim rynku, na innym (irlandzkim)* też nie, kobiecego miesięcznika z tekstami, które by imponowały. Przeciwnie, to głupie teksty i mam ubaw czytając tą feministyczno – tęczową propagandę dla rzekomo nowoczesnych kobiet. Felietony p. … okraszone rysunkami z „nowoczesnym przesłaniem” p. … plus ekspertki polskiej rzeczywistości, a w tej roli artystki polskich scen- nie będę się pastwiła, wiadomo o kogo chodzi, na każdym marszu „o wolność” w pierwszych rzędach obecne, każdą pszczołę i meduzę chroniące i macicę własną chroniące przed pasożytem dzieckiem. Bliżej świąt zatroskane o karpia.
Mamy więc teksty jak nie męczyć się z nim i przerwać to szybko, bo mamy prawo (my kobiety), jak romansować w pracy i cieszyć się tym stanem, bo mamy do tego prawo, jak rozwieść się znów po 60-tce, bo nigdy nie jest na to (szczęście) za późno i mamy prawo. Jak zakochać się po raz piąty i po raz szósty tym razem w NIEJ! Mamy prawo, jesteśmy takie wolne i ….swawolne. Swawolne to już od siebie dodałam = sarkazm jakby jakieś wątpliwości były. Jest wprost rozkosznie!
Po co mi więc te gazetki, a dlaczego cieszą???? Tego to ja nie jestem pewna….są kolorowe z pięknymi reklamami, ciekawostki kosmetyczne, ładny papier, modowe inspiracje – cieszą i już! Są tańsze niż biżuteria, a też maja połysk, szczególnie okładki. Głupia jestem ….ale nie aż tak by uwierzyć w to, co przeczytać w nich mogę. Czytam wszystko i kwestionuję wszystko.
*irlandzkie kobiece gazetki nie silą się na tandetne teksty, maja tylko zdjęcia pięknych kobiet, reklamy pięknych ciuchów, perfum i biżuterii. Tekstu jest tyle co podpis pod zdjęciem.
….posprzątać coś trzeba i jakieś jedzenie kupić 
Sprzątanie, zakupy- dużo tego, więc może sobie siądę w kąciku, mam co poczytać i tak oto przeczekam ten czas sprzątania??
Lechu wraca w poniedziałek, lubi jak jest czysto. A ja lubię jak on wraca. Jednak posprzątam.
„May the Force be with You!” Dzień Gwiezdnych Wojen – dlaczego dziś? „May the 4th be with You!” 😀 
Sytuacja u nas jest taka. Maja jest oszczędna, lubi mieć pieniądze i wymyśla różne sposoby by je pomnożyć, a Leona fascynuje „zło”. Leon zna brzydkie i zakazane słowo, które funkcjonuje w jego świecie jako ” F word”. ” Mamo!!! A Jack powiedział F word dzisiaj!… dwa razy! ” W kryzysowych momentach bywa, że to złe słowo funkcjonuje w normalnej wymowie. Wtedy Leon dostaje mniejszą czy większą karę, ale co jego, to jego. Zna też Leon złe słowo po polsku. I też lubi je wypowiedzieć. I oto Majka zwęszyła interes. Rozmawiają coś cichutko więc słucham. I słyszę…
Ile masz pieniędzy?
Tyle
Chcesz mi dać? (Maja zawsze tak zaczyna, nawet w beznadziejnych sytuacjach podejmuje walkę i często wygrywa)
NIEEEE!!!!
A chcesz ode mnie kupić F word po rusku?
Zaświeciło słońce. O matko w końcu wylazło ! Byliśmy wszyscy w domu, więc szybka akcja – idziemy na rowery. Szybka akcja okazała się nie taka szybka, bo Majka nasza nam dojrzewa i staje się nieznośnie inna. Na szczęście to rozumiem, obczytałam się po uszy o dojrzewaniu i teraz pozostaje mi tylko walczyć z tym by pamiętać, że tak musi być, że będzie nieznośna, że będzie zbuntowana, że nie będzie już tak bardzo kochała mamusi i tatusia, że nie będzie chciała z mamusią i tatusiem przebywać. Pamiętać muszę o tym wszystkim i walczyć z moimi hormonami, by odpuściły hormonom mojej córki. Spoko – to tylko jakieś kilka lat. Ponoć około 20 roku życia Maja powróci do nas, bez humorów, bez zawieszenia się. Będzie znów obecna!
Staliśmy już ubrani w te rowerowe ciuszki, rowery wyprowadzone, wszystkie świeżo po serwisie, aż się wyrywają by je dosiąść. Maja dalej, że ona musi lekcje robić, że nie jedzie, że ma test z dżermańskiego, że nie chce. Byłam bezsilna, bo to nowa sytuacja, gdy Maja czegoś nie chce. Ona zawsze wszystkiego chciała, była zwarta i gotowa na już! Od zawsze, od małego, dzielna i pokonująca wszystkie trudy.
Udało się w końcu, udało przekonać, by pojechała z nami. Zgarbiona i z grymasem na twarzy, ale wsiadła na rower. POJECHALIŚMY!!!!!!!!
Po kilku kilometrach, tak byłam wyluzowana i szczęśliwa tą jazdą, że mogła do mnie dotrzeć myśl, która wcześniej dotrzeć nie mogła. Fasolka po bretońsku się podgrzewa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Rodzinny, wieczorny wyjazd skończył się dla mnie samotnym treningiem interwałowym, tak pędziłam na ratunek…..fasolce.
Rano, jeszcze przed szkołą, rozczochrana i taka wymięta i z małymi oczkami podjechałam z Majką po bułki do sklepu. Na mój widok, na nasz właściwie, bo Majka w mundurku i też z małymi oczkami, usłyszałyśmy „Back to Normal”. No tak pomyślałam, jak ja uwielbiam ten stan – Back to Normal ! Wszystko wraca do normy, poruszamy się w pewnym rytmie, wszystko ma swoje miejsce i czas. Nawet ten nieznośny pośpiech staje się znośny, gdy w końcu udaje nam się zdążyć. Przeważnie się udaje.
Rysunek ze strony Matka po godzinach Świetne rysunki !
Ze mną można tylko pójść na wrzosowisko
I zapomnieć wszystko:
Jaka epoka, jaki wiek, jaki rok, jaki miesiąc, jaki dzień
I jaka godzina kończy się, a jaka zaczyna
Ze mną można tylko w dali znikać cicho… Ed Stachura
Wyjechali na wakacje wszyscy nasi podopieczni
Gdy nie ma dzieci w domu – to jesteśmy niegrzeczni….
Jeszcze kilka dni i nocy, i wszystko wróci do normy
Będziemy zorganizowani i poważni, uczesani i przezorni
Jednak jeszcze dzisiaj i jutro, pojutrze i popojutrze
Pozwól nocy kochana, życiu nosa utrzeć…
O tym, że Majki na weekend nie ma więcej już niż jest, pisałam kiedyś, ale i syn nam dorasta i on też na weekendy wybywa. A teraz nawet nie ma ich dwoje na raz. Tyle wolności i swobody, i czasu dla siebie. Tylko ta myśl upiorna, że im bardziej oni samodzielni, tym my mniej. Nasz wiek wskazuje, że już z górki mamy. Ale jak miło jest z górki się sturlać.
Teatrzyk przed snem (2010r)
Wyobraźnia Leona działa! Rano go budzę, a tu opór. „Nie mogę wstać, muszę zamknąć oczy jeszcze na chwilę, sen muszę dokończyć. Sen jest taaaki fajny i miły”
Nie wiem na ile Leonowi sprawdzają się jego senne zamówienia, ale po południu oznajmił, że na jutro zamawia sobie sen Frozen znów.
Biega, krzyczy pan Hilary „Gdzie są moje okulary” … i tak biegałam ponad miesiąc, bez okularów. Chwila czytania skutkowała bólem głowy. Szukałam tyle razy i nic. Wylądowały w śmietniku przez pomyłkę, wyrzuciłam z papierami – myślałam.
Przyszła koleżanka, pożaliłam się, że nie mam jak czytać, bo akurat o książkach rozmawiałyśmy, a ona jakąś nadprzyrodzoną siłą namierzyła moje okulary. Zobacz w tym boksie – nie było, i jeszcze w tym – pokazała palcem – i były! Aż się jej boję i jej mocy!
Lubimy zapuścić się w las. Żabka ze zdjęcia oczywiście nie ucierpiała. Bardziej cierpiący był Leon, kiedy musiał ją wypuścić. Leon bardzo lubi wszelkie owady, płazy, gady -nawet pleśń na chlebie go cieszy. Wyhodował sobie ostatnio pod łóżkiem taką dorodną o fantazyjnym kształcie – był zachwycony!
