Po Langusta na palmie i gadanku Ojca Adama Szustaka z ogromną radością czekam na kolejny projekt

Dominikanie.pl

Zobaczcie sami

Jak co roku, jesienny czas urodzinowy. Trzy wagi zodiakalne w domu i trzy tygodnie z rzędu mamy urodziny.

A jak 14 lat temu urodziła się Maja nasza, ta piosenka była z nami i z nią.  I łzy szczęścia. Bo jesteś ty.

Czekamy wszyscy z niecierpliwością na przyjazd Cioci kochanej. Dwa tygodnie przed, zaczęło się odliczanie – mniej więcej  kilka razy dziennie słyszę liczby  14…13….12.  Wszystko razy dwa, bo osobno  odlicza Maja i swoje odlicza Leon (  u niego  jeszcze kiepsko z poczuciem czasu i przeważnie jest 10 albo 5 albo jutro )

Ciocia też chyba odlicza, bo wpadła w szał zakupu prezentów. Pyta więc, czy Leon  nadal lubi  superbohaterów.  Na pewno lubi, bo strój  spidermana jest niemal codziennie w  użyciu. Zrobił się przykrótki,  ale daje radę. Moc taka sama. Wczoraj poszedł nasz spiderman do łazienki (strój na mundurek szkolny wciągnięty), otworzył okno i wyszedł na zewnątrz. Wrócił drzwiami. Mimo że to parter, okno jest dosyć wysoko, przerażona pytałam jak to zrobił??  Ale też pytanie – przecież po ścianie, spiderman tak robi właśnie!?

Leon – 6 miesięcy

Bardzo podobała mi się pierwsza szkoła Mai – St. Paul’s NS   Zaczynając od mundurka, małych klas, fajnych nauczycieli,przyjemnego placu do zabaw na terenie szkoły, wysokiego płotu na około, zielonej polityki szkoły i kończąc na przyjaźniach tam zawartych -nie tylko między dziećmi.

Pierwszy dzień Leona w szkole zachwycająco udany – Leon chce szkoły więcej i więcej  i my też  dla niego (i dla nas)  tego chcemy  Majki pierwszy dzień był podobny -tak samo była zadowolona -różnica jest  jednak taka, że Maja zazwyczaj  jest  zadowolona  a Leon zazwyczaj  NIE. Ale tym razem był i nadal go  trzyma – pogwizduje sobie, podśpiewuje i obsesyjnie wszystko robi sam – rozpiął guziki  szkolnej  koszuli  i przebrał się w inną nieszkolną koszulę i zapiął guziki -zadanie utrudnione tym bardziej, że  koszulę  ubrał na  lewą  stronę.   Poranek wyglądał  dziś  jak na  zdjęciach  niżej.  Podobnie  będzie  wyglądał przez następne  lata.  Pobudka, mundurek, śniadanko, ząbki i do szkoły.          Jak mnie to  cieszy 😀

Jak sobie wypiję to mam taką lekkość pisania – tzn  nie wiem jak to wychodzi w odbiorze ale na pewno pisać mi się CHCE więcej i więcej . Ale się cenzuruję. Miałam takie  założenie zaczynając pisać tutaj, zero pisana o moich jedynie słusznych poglądach na wszystko !!!! Ale czasem mam ochotę!  „Niestety”  moje poglądy nie są ani poprawne politycznie, ani modne więc i też  niepopularne. Nadal chcę i będę mówić mąż czy żona zamiast  partner albo mama i tata zamiast rodzic A i rodzic B.

A teraz mąż uzupełnił moją lampkę wina więc się pożegnam grzecznie, bo później może być za późno na uprzejmości.

Zmarł dzisiaj. Smutna to wiadomość. Zostawił po sobie dużo. Moja ulubiona powieść „Ucieczka na południe”.  Ulubiona, bo w mojej pamięci od bardzo dawna. Czytałam ją dlatego, że tak bogato była ilustrowana – a że maiłam jakieś 12 lat niewiele rozumiałam. Więc czytałam znów i znów. Pamiętam jak nie mogłam się przebić przez całość, ale obrazy przemawiały do mnie niesamowicie. W pewnym czasie to była moja ulubiona książka w domu. Na wakacje do Babci zabierałam ją ze sobą i znów się denerwowałam, że ja właściwie nie wiem o co chodzi, ale czułam jej fajność. I to dziecięce uczucie mam do dziś. Zresztą do dziś lubię zagadnienia, które tylko w pewnym stopniu rozumiem a  większa ich część to takie ocieranie się o zrozumienie.

Zastanawiam się gdzie jest ta książka teraz -ta konkretna -to było wydanie z lat 80 tych albo nawet  70-tych – może być  u  Mamy w domu albo u mnie w Polsce. Poszukam.

A w piątkowe wieczory Majka spotyka się z babeczkami, by wspólnie porobić  na drutach – przy okazji trochę  ploteczek i nowinek z miasteczka – oto  Knitting  Club.