O co chodzi Leonowi to ja nie wiem, ale się domyślam. Zadowolony ze szkoły wychodzi, zadowolony opowiada co robił, klaska śpiewa i rysuje, zadowolony i w podskokach rano wstaje i ubiera się w mundurek, idzie zadowolony, a jak już jest w klasie nie chce mnie puścić. Było tak też przez chwilę w przedszkolu – wtedy trzymał moją nogę i nie puszczał – teraz też mnie trzyma, a dziś nawet musiała go trzymac pani, bo uciekał z płaczem. Nie wiem o co mu chodzi, ale może o prezenty, bo pierwszy raz gdy tylko trochę zaczął marudzić powiedziałam – Zostań w szkole fajnie będzie, a jak przyjdę po Ciebie pojedziemy na zakupy i Ci kupię kinder niespodziankę. Na drugi dzień marudził bardziej i sam zapytał czy pojedziemy do miasta i kupię mu naklejki. Trzeci raz znów marudził i znów chciał więcej naklejek. A dziś zrobił ostry płacz i po szkole pojechaliśmy po nowy zestawik Lego. To co robię na pewno nie jest wychowawcze. Rozpuściłam go jak dziadowski bicz!
Przywitanie wszystkich nowych ucznów w gazecie.
Majki pierwszy dzień był podobny -tak samo była zadowolona -różnica jest jednak taka, że Maja zazwyczaj jest zadowolona a Leon zazwyczaj NIE. Ale tym razem był i nadal go trzyma – pogwizduje sobie, podśpiewuje i obsesyjnie wszystko robi sam – rozpiął guziki szkolnej koszuli i przebrał się w inną nieszkolną koszulę i zapiął guziki -zadanie utrudnione tym bardziej, że koszulę ubrał na lewą stronę. Poranek wyglądał dziś jak na zdjęciach niżej. Podobnie będzie wyglądał przez następne lata. Pobudka, mundurek, śniadanko, ząbki i do szkoły. Jak mnie to cieszy 😀
